Henry van den Biggelaar zwaait af als voorzitter Omloop der Kempen
In februari 2022 ben ik 65 jaar geworden. Dit was voor mij het moment om een stapje terug te doen binnen de organisatie en de voorzittershamer over te dragen. In dit artikel kijk ik terug op de periode 1977-2022.
Najaar 1977
Ik studeerde sinds 1975 aan de Landbouw Universiteit in Wageningen. De afstand Zeelst-Wageningen legde ik vaak af met de racefiets (sneller dan met OV, ook goedkoper: er was nog geen OV-jaarkaart). In het najaar van 1977 meld ik mij aan als lid van TWC Tempo bij de bevlogen secretaris Albert Donkers. In seizoen 1978 heb ik mijn 1e amateur-licentie. Het was geen succes, maar in de Ronde van Valkenswaard nog erger: een valpartij met mijn kaak op de trottoirband. Een lichte, maar verwaarloosde hersenschudding, met als gevolg een half jaar koppijn bij intervaltraining. In 1979 heb ik mijzelf nog een nieuwe kans gegeven, maar het was mij al snel duidelijk: de wielergoden hebben niet aan mijn wieg gestaan… De passie voor de wielersport in al haar facetten blijft wel.
De eerste kiem
Zoals vaak wordt de kiem voor een passie in de vroegste jeugd gelegd. Bij mij gebeurde dat in 1967 toen ik als 10-jarig menneke met mijn vader met de trein naar Heerlen-Voerendaal ging naar het WK wielrennen. Enorm veel indruk maakten de supporters van de kopgroep-renners: vanaf de heuvel galmden de gescandeerde namen van Jáns-sen, Mér-rickx en Mót-ta. De nog jonge Eddy Merckx pakte zijn eerste wereldtitel. In de trein terug hield ik mijn petje van Jan Janssen op. “Durf jij dat petje nog op te houden?” werd er gezegd. “Jawel, tweede is best goed, want er deden er veel mee.”
De kiem was gelegd en de passie werd ieder jaar opnieuw gevoed, want Ome Marinus (van Gestel) had café Kerkzicht op de finish in Duizel. De Kermisronde van Duizel was in die jaren de absolute kampioen onder de wielercriteriums en is nog steeds toonaangevend. Ieder jaar fietsten wij over het binnendoor-fietspad van Zandoers naar Knegsel-kapel richting Duizel.
Bestuurslid T.W.C Tempo
In het najaar van 1982 word ik gevraagd voor het bestuur van Tempo. Mijn studie (cultuurtechnisch ingenieur) is afgerond, dus wat let mij? Ik word penningmeester. De Omloop der Kempen was in die tijd nog één kolom binnen de financiële boekhouding. Andere kolommen zijn: de trainingsritten ZO Brabant, de Ronde van Veldhoven en natuurlijk ook Rennerszaken.
Tumult in 1983
Mijn 1e Omloop der Kempen als bestuurslid in 1983 verloopt tumultueus. Dit was het 35-jarig jubileum. Voor deze gelegenheid was de finish verplaatst naar de Kromstraat bij clubhuis café De Sportvriend, met een criterium als afwachtingsprogramma. Dat was de bedoeling, maar plots werden wij gevraagd om de individuele tijdrit voor het merken-kampioenschap van Nederland te organiseren. Wij voelden ons vereerd en tekenden een tijdrit-parcours uit voor de zondagochtend: vanaf verhoogd startpodium bij de Kromstraat via Knegsel-Vessem-Wintelré-Oerle terug naar de Kromstraat. Nico Verhoeven won met één seconde voorsprong op Jean-Paul van Poppel, allebei uitkomend voor Gazelle. So far so good.
Echter de KNWU besliste dat alle tijdrijders niet mochten starten in de Omloop der Kempen diezelfde middag. Wij waren niet gewaarschuwd: de BVAS (Belangen Vereniging Amateur Sponsors). werd te machtig in de ogen van de KNWU. Een staking dreigde, maar uiteindelijk wilden de ploegen de organisatie niet de dupe laten worden. Met de 50 tijdrijders langs de kant soleerde Peter Hofland na 200 km koers naar de overwinning in deze 35e Omloop der Kempen.
Het jaar erop nam JP van Poppel revanche. Op de Mullerlaan klopte hij zijn medevluchters met een koninklijke spurt. De eindsprint werd als prof zijn handelsmerk, met 22 sprintzeges in Tour de France, Giro en Vuelta.
John van den Akker wint in 1986
Eén van de hoogtepunten in al die jaren is natuurlijk de overwinning van John van den Akker. Hij is de 1e en ook de laatste Veldhovense winnaar, uit ‘eigen kweek’. De laatste km liepen destijds vanaf Oerle, langs de kinderboerderij en dan vanaf Sondervick met een paar haakse bochten naar de Mullerlaan. In 1985 had John de finale al uitgetest als clubrenner Tempo-Baby-Dump. Bij de kinderboerderij demarreerde John en soleerde als 19-jarige (!) naar de zege, dit keer in het shirt van Jo van Aarle-Ecco. Enkele jaren later begint John als prof-renner en rijdt jarenlang voor de PDM-ploeg. Voor het Italiaanse ZG Mobili rijdt John in 1993 de Tour de France, waarna Tempo hem per vliegtuig in Parijs ophaalt. Diezelfde zondag een ontvangst bij Van Herk Fietsen en daarna volgt in het gemeentehuis een prachtige receptie.
KNWU-Clubcompetitie
Voor ik het weet ben ik ook ploegleider. Tempo doet met de amateurs mee aan de clubcompetitie. Clubsponsors uit die tijd: Baby-Dump, Box BV, V&V Automaterialen en Arbeidsbureau-Start. Vele klassiekers heb ik mogen volgen in de materiaalwagen, in alle uithoeken van Nederland. Grote prestaties zitten er niet altijd in, maar gezellig is het wel. Samen met de amateurs Peer van Dam en Frank van Gaalen maken wij 7 jaar lang het clubblad, waarin wij ons afvroegen wat de juiste spelling is: ploegleider of ploeglijder?
Trainingsritten ZO-Brabant
Deze trainingsritten werden zo’n 35 jaar door Tempo georganiseerd, 4-5 zondagen in de maand februari. Op diverse parcoursen, te beginnen op de Strijpsebaan. Een loodzware ronde langs het voetbalterrein van RKVVO, over de Heikantsebaan en Meerstraat, terug naar de Strijpsebaan. Heel veel klinkers, een soort semi-klassieker voordat het seizoen begint. Nadien zijn diverse parcoursen gebruikt. Op het industrieterrein bij Airport Eindhoven stonden er bij mooi droog weer soms 200 renners aan het vertrek (alle categorieën samen). Na de ritten was ik nog druk met de uitslagen. Het waren andere tijden! Voor het Veldhovens Weekblad: uittypen en op diskette afgeven, want er was nog geen internet en email… Op zondagmiddag rond 17.00 uur bellen naar ene Zomerdijk in Zwolle, die uitslagen voor de Telegraaf verzamelde. Ik had op carnavalszondag geen zin om te wachten, dus geschminkt en na enkele glazen bier op het Stratumseind de telefooncel bij de Catharinakerk opzoeken om de eerste drie door te bellen, want er waren nog geen mobieltjes…
Omloop der Kempen wil hogerop
Het was in de tijd van de oprichting van het platform topcompetitie. Samen met klassiekers als de Ronde van Drenthe en de Ronde van Overijssel zouden we gaan voor méér uitstraling. Zodoende reden we in 1992 voor het laatst op de Mullerlaan. Met de permanence in het gemeentehuis, het Meiveld als prachtig startplein en finish op de Heemweg timmerden wij met Paul van den Tillaar en Henk Timmers behoorlijk aan de weg. Het jaar erna kwam er een juniorenklassieker bij. De Heemweg zinderde, want 2 Tempo-renners in de kopgroep. Helaas kwamen Johan van Grootel en Frans Houbraken net te kort op de meet: Stefan van Dijk won de sprint van kopgroep, met daarin ook sterke Belgische junioren. Het waren slechts twee geweldige jaren, want in 1995 kwamen er vier prachtige rotondes op de Heemweg…
Verhuizing finish naar de Dorpstraat
In 1995 startten wij nog wel vanaf het Meiveld en finishten op de Heerbaan, nabij de afgesloten oversteekplaats van de Djept (100 meter van mijn ouderlijk huis). We krijgen een koninklijke spurt vanaf de huidige Hovenring in rechte lijn naar de finish, met winnaar Anthony Theus die zijn derde zege boekt. Ondanks de grote feesttent die wij daar hadden neergezet is de entourage ondermaats, dus opnieuw verhuizen.
In 1996 is de eerste aankomst op de Dorpstraat in Veldhoven-Dorp. Het zijn de jaren van de KNWU-Topcompetitie en van Studio Sport. Er is nog steeds weemoed naar die jaren: na de koers, na het opruimen van de start/finish-locatie en het nuttigen van het buffet en onder genot van een heerlijk glas bier, met zijn allen de editie afsluiten met Studio Sport: 8 minuten Omloop der Kempen op TV in D’n Bond. Betere binding is welhaast ondenkbaar!
Speciale missies
In al die jaren heb ik zowat alle functies één of meerdere jaren gedaan: voorzitter, secretaris, penningmeester, pers/PR, deelnemersveld, parcours, uitslagendienst, volgkaravanen en omloopkrant. Om het voor mijzelf interessant te houden, zocht ik ook telkens nieuwe uitdagingen. De nu volgende speciale missies heb ik samen met mijn maat Gerard van der Meeren uitgevoerd. Wij brachten een bezoek aan Gerard Vekemans, de pastoor van Oers. Wij gingen hem vragen om de renners te zegenen, vóór het vertrek. Wij wisten dat we kansrijk waren, want Vekemans was sportminded en ook wielerminded, zelfs ooit voorzitter geweest van TWC Tempo. Hij zei niet meteen “ja”, maar pas na de koffie en een trappist, volgde zijn antwoord: “zegt maar tegen het bestuur dat ik ze goed nat zal maken”. Jarenlang heeft pastoor Vekemans de renners gezegend tegen roekeloosheid en onheil. Zo is Vekemans voor altijd de ‘pastoor van de koers’, zelfs door Mart Smeets in Studio Sport geannonceerd: “de Giro heeft de paus, maar in Veldhoven in de Omloop der Kempen hebben ze pastoor Vekemans”.
Een andere speciale missie was het bezoek aan Fedor den Hertog in zijn Belgische wielerzaak. Fedor zou het startschot lossen in 1995 (25 jaar na zijn overwinning in 1970). We werden met open armen ontvangen door Fedor. Mystieke gedachten deelde hij volop, maar foto’s had hij niet veel voorhanden. We kregen de foto van de ploegentijdrit in Mexico-City (Olympisch kampioen in 1968) met lijst en al mee. Fedor stond aan de basis van een nieuwe traditie: de winnaar-van-25-jaar-geleden lost het startschot en krijgt een mooi interview in onze Omloopkrant door Piet ‘Wielerspiegel’ Gijsbers.
UCI-klassieker vanaf 1997
In 1997 volgt de doorstart van de Omloop der Kempen als stichting en direct als UCI-klassieker. Vooraf kritiek van de amateurploegen: er wordt ons een mooie wedstrijd afgepakt en moeten wij opboksen tegen profploegen. Deze editie gaat hen dat goed af, want na afloop staan drie amateurs met de bloemen op het erepodium: Rudi Kemna, Wilco Zuijderwijk en Johan Bruinsma.
Gouden jubileum in 1998 is absoluut hoogtepunt.
In de gouden editie van 1998 rijden we met 3 klassiekers tegelijkertijd door de Kempen: elite-mannen, elite-vrouwen en junioren. Een unicum en tegenwoordig ondenkbaar. Het parcours en route- en tijdschema is in handen van Eerselnaar Chris Kinders, die dit ruim twintig jaar zal regelen.
Wij schreven met zijn drieën (samen met Louis Schats en Hans Roosen) naast de normale Omloopkrant een speciale jubileumkrant vol over 50 jaar historie.
Alle oud-winnaars zijn uitgenodigd om deze 50e Omloop der Kempen te vieren. Er cirkelt een helikopter boven Veldhoven met gasten en publiek om het spektakel van bovenaf te beleven. Het bleef nog lang onrustig in Veldhoven …
Proloog Ster Elektrotoer
De stichting ODK organiseert tweemaal de proloog van de Internationale Ster-Elektrotoer door Nederland en België, rondom het City-Centrum. In 2003 verrast de 18-jarige belofte Thomas Dekker alle profs, hij klopt zelfs Fabian Cancellara. In 2004 wint Tom Boonen de proloog, waarna een glanzende carrière zal volgen.
Na deze succesvolle, maar erg drukke jaren stop ik als voorzitter. Ik lever mijn bijdragen vanaf de zijkant. Er wordt meer tijd voor gezin en kinderen verlangd. Uiteraard blijf ik wel in het Omloop-weekend actief en doe ik samen met mijn zoons de inschrijving en andere hand- en spandiensten.
De passie blijft
Na een aantal rustige jaren word ik terug in het bestuur gevraagd. Ik treed weer aan, want de passie is nooit weg geweest. Het blijft geweldig om de Omloop der Kempen uit te bouwen tot het grootste wielerweekend van Brabant en Veldhoven ieder jaar opnieuw op de wielerkaart van Nederland te zetten. Als ik op zondagochtend vanuit de Dreefbuurt naar D’n Bond fiets, ben ik ieder jaar opnieuw vervuld van trots: “we gaan het huzarenkunstje weer flikken!”.
Ook dieptepunten
In die reeks van jaren zitten onvermijdelijk een aantal dieptepunten:
1987 – Het overlijden van Cees Evers tijdens de 39e Omloop der Kempen is een absoluut dieptepunt. Anno nu zou de wedstrijd nooit zijn uitgereden. Het waren andere tijden: er waren nog geen gsm’s. De familie en vriendin, die afstekend de Kempen doorkruisten, konden lange tijd niet worden bereikt. Pas toen dat was gebeurd, reed de kopgroep de straten van Veldhoven in. Zonder muziek, zonder commentaar sprintten de drie koplopers om de zege. De Koga-ploegmaat van Evers, Theo Akkermans won nipt voor John van den Akker en Jan Burgmans. De verslagenheid na afloop was groot.
2000 – De Omloop der Kempen maakt deel uit van de Wielerliga 2000, als tegenhanger van de Topcompetitie. Voor 2001 zijn er grootse plannen, ook Belgische organisatoren zijn te gast in Veldhoven. Dan worden wij opgeschrikt door het bericht dat het peloton is fout gereden en de kopgroep ruim 15 minuten voorsprong heeft. De nachtmerrie van iedere organisator is werkelijkheid geworden: de koers is onmiddellijk kapot, de kopgroep wordt niet meer achterhaald. Het is de slimme Anthony Theus die zijn parcourskennis andermaal volledig uitbuit en zijn vierde zege behaalt (1989, 1994, 1995, 2000). Voor eeuwig eist hij de titel ‘Mister Omloop der Kempen’ op.
2020 – De eerste keer sinds 1950 dat de Omloop der Kempen niet is verreden. In het 1e coronajaar kan onze koers niet op de reguliere datum doorgaan. Onze vurig gewenste doorstartdatum in september wordt geblokkeerd. Daar waar in 2001 de perikelen rondom de MKZ-crisis (hoe erg ook voor de betrokkenen) vakkundig werden opgelost, moest nu definitief een ‘niet verreden’ op de erelijst worden gezet. Maandenlang heeft dit zéér gedaan.
Veerkracht; alle goede dingen in vieren.
In mei 2020 afgelast, in het najaar 2020 géén doorstart; in mei 2021 is het wielerseizoen wederom gesloten. Maar dan maakt de knwu samen met de politie een doorstart-kalender. We zijn er als de kippen bij en direct na de opening op 1 juli organiseren wij ons Wielerweekend Omloop der Kempen op 3 en 4 juli 2021.
Pastoor Vekemans zei het al: “Het is niet erg als ge een keer valt, als ge maar weer opstaat”.
Eensgezindheid binnen het bestuur, met volle overgave om alle hindernissen te overwinnen en met hulp van onze sponsors en dankzij de vele vrijwilligers wordt de 72e Simac Omloop der Kempen en de ZLM Omloop der Kempen Ladies als zeer succesvol bijgeschreven in de wielerannalen. Weliswaar regende het beide dagen, maar desondanks scheen de wielerzon volop.
Stapje terug en stokje doorgeven
In februari 2022 ben ik 65 jaar geworden. Tijd om als voorzitter een stapje terug te doen en het stokje over te dragen. Veel energie heeft het al die jaren gekost, naast een baan als software engineer en nadien als wiskunde-docent. Was het dat waard? Ik kan hierop volmondig “ja” antwoorden en ik voeg een citaat van wijlen oud-voorzitter Albert Donkers eraan toe: “zonder een stel gekken gebeurt er niks op een dorp!”.
Uiteraard stop ik niet helemaal, want in tegenstelling tot dat andere virus gaat een besmetting met het wielervirus nóóit meer over. Parcours en beveiliging blijf ik voorlopig nog doen, het regelen van het parcours en de contacten in de Kempen en de voeling met het Kempische (kermis)koersen kan ik niet missen. Bovendien gaat het stoppen als wiskundedocent deze zomer zeeën van tijd geven: ook meer tijd voor het thuisfront. Lange caravan-vakanties met Monique naar Frankrijk, Spanje, Italië en de Balkan lonken nu al, uiteraard gaan mountainbike en bergschoenen mee.
